Υπάρχουν μερικά ζητήματα που εμείς οι γυναίκες δεν πρέπει να συζητάμε με τους άντρες στα πρώτα ραντεβού. Κάποια από τα απαγορευμένα θέματα, που είναι καλύτερα να μην τα συμπεριλαμβάνουμε στην συζήτησή μας είναι τα εξής:
• Το διαζύγιο μας
• Οι πρώην ερωτικές σχέσεις μας. Όλοι οι δικοί μας πρώην "οφείλουμε" να είναι ξορκισμένοι με τον απήγανο!)
• Ο βίαιος χαρακτήρας του πρώην εραστή ή συζύγου μας
• Οι σεξουαλικοί πειραματισμοί μας
• Η αυξανόμενη αλλεργία μας στους ζυμομύκητες Candida albicans
• Οι τραυματικές εμπειρίες που έχουμε υποστεί από κάθε είδους βία (ψυχολογική και σωματική)
• Οι πεπτικές ή ορμονικές μας διαταραχές
• Οι επισκέψεις μας σε ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή
• Τυχόν καταχρήσεις, που έχουμε κάνει στο παρελθόν, σε αλκοόλ ή ναρκωτικά
• Το ιατρικό μας ιστορικό
• Οι ακυρωμένες πιστωτικές κάρτες μας
• Οι απλήρωτες δόσεις του στεγαστικού ή καταναλωτικού δανείου μας
• Τα δικαστικά μπλεξίματα του αδελφού ή του πατέρα μας ή και εμάς των ιδίων
• Οι τυχόν επισκέψεις μας σε καφετζούδες, χαρτορίχτρες ή μέντιουμ
• Το ιγκουάνα που έχουμε ως κατοικίδιο στο σπίτι
• Τα 5 ντόπερμαν, με τα οποία συγκατοικούμε και μοιραζόμαστε το κρεβάτι μας μαζί τους
• 0ι 7 γάτες μας Σιάμ, που τις έχουμε βασίλισσες στο θρόνο τους στο σαλόνι μας
Αν τυχόν αναρωτιέστε, γιατί δεν είναι σκόπιμο να τα αναφέρουμε:
Μολονότι όλα αυτά τα θέματα μπορούν να εξασφαλίσουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις, το πιο πιθανό είναι ότι θα αναστατώσουν τους περισσότερους άντρες. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας έχουμε κάποιες άσχημες στιγμές στο παρελθόν. Ωστόσο, όταν τις βγάζουμε στην επιφάνεια από τα πρώτα ραντεβού, δίνουμε την εντύπωση ότι δεν ελέγχουμε καθόλου τη ζωή μας και ζητάμε απελπισμένα κάποιο αποκούμπι. Οι άντρες πιστεύουν ότι με την ίδια ευκολία, θα μιλούσαμε σε οποιοδήποτε για οτιδήποτε - με αποτέλεσμα η προθυμία μας να παρεξηγείται και να χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς εμάς.
Προσωπικά όμως έχω μια απορία...
Γιατί όταν κάποια από τα παραπάνω αναφέρονται από τους άντρες, εκείνοι θεωρούνται έξυπνοι, αφού το κάνουν απλά για να μας ρίξουν στην παγίδα, ώστε να παρασυρθούμε και μεις - με τη σειρά μας - σε αντίστοιχες εξομολογήσεις και να εντοπίσουν τα τρωτά μας σημεία...;
Γιατί κορίτσια εκείνοι έχουν αυτό το άλλοθι ακόμη και από μας;
Μήπως γιατί εμείς τους το επιτρέπουμε; Μήπως γιατί εμείς αισθανόμαστε πιο ευάλωτες, ανασφαλείς και συνεπώς, μπαίνουμε άθελά μας στη θέση του κρινόμενου, ενώ μπορούμε κάλλιστα να είμαστε και κριτές, όπως εκείνοι;
